Alice Mariani: ik, tussen Odile en Odette: "Dancing Swan Lake, wat een uitdaging"

Het is de droom van elke ballerina, het sprookje van elk klein meisje. Tsjaikovski's "Zwanenmeer" keert morgen terug naar La Scala met choreografie van Nureyev/Petipa, decors van Ezio Frigerio, kostuums van Franca Squarciapino; op het podium Vello Päh. Op 10 en 15 juli zullen Alice Mariani en Navrin Turnbull, voor het eerst samen, de hoofdrol spelen in het meest romantische ballet uit de geschiedenis. Navrin speelt Siegfried, Alice Odette, een prinses die door een betovering in een zwaan is veranderd en vervolgens zijn rivaal Odile wordt. Een absoluut talent, een ongewone muzikaliteit.

Alice Mariani, prima ballerina bij La Scala, is de protagonist van Het Zwanenmeer en dat betekent dat ze de grote interpretaties van de ballerina's uit het verleden erft. Voelt dat zwaar op je?

"Een beetje wel, ja. Er zijn ongelooflijke artiesten geweest, uniek zoals Natalija Makarova, je kunt ze nooit kopiëren. Ik ben een andere danser, ik kan van hen leren door video's te bekijken en te proberen hun lessen, de handbewegingen en de looks te transformeren naar mijn type danser. Ik ben Alice, ik breng mijn danseres-zijn, mijn geschiedenis, mee in deze rol."

Het zullen twee contrasterende figuren zijn: Witte Zwaan/Zwarte Zwaan.

"Odette/Odile, het is moeilijk om twee tegenpolen op één avond te interpreteren. Odette met haar fragiliteit, kwetsbaarheid, de bijzondere beweging van haar armen, in contrast met die van haar lichaam, zo precies, bepaalde zachtheid, alsof ze in het water zwemt, maken haar tot een werkelijk complexe figuur om op het podium te brengen. In Odile wil ik sensualiteit, vrouwelijkheid en zelfvertrouwen benadrukken. De Zwarte Zwaan is niet slecht, ze wil gewoon de prins verleiden. Voor ons dansers is het dansen op het Meer altijd een uitdaging, een reis; het is ook dit jaar dat we perfect in vorm zijn, na Paquita."

Hoe breng je het conflict tussen Odette en Odile op het podium over? "De choreografie helpt om het karakter van beiden te laten zien. De emoties die je op het podium ervaart, de lichten, de vele bewegingen, de sfeer herinneren zowel mij als het publiek eraan dat er op het podium twee verschillende jonge mensen staan, ook al is het dezelfde danser die ze speelt."

Heb jij je ooit zo kwetsbaar gevoeld als Odette?

Toen ik voor het eerst naar Milaan kwam, na het behalen van mijn toelatingsexamen voor de Accademia della Scala, was ik 13 jaar oud. Het was een delicaat moment in mijn leven. Ik verliet mijn familie, de stad waar ik was opgegroeid, om naar zo'n strenge school te gaan. Nu weet ik dat het ook voor mijn ouders heel moeilijk was; ze waren dapper; ze gaven me de kans om een ​​nieuw pad te bewandelen, zonder te weten waar dat me zou brengen. Ze zijn altijd dicht bij me geweest met al hun liefde; zelfs toen ik in het buitenland werkte, misten ze mijn debuut nooit.

Is zij net zo zeker van haar zaak als Odile?

Toen ik het gezelschap in Dresden verliet en me aanmeldde bij La Scala, had ik vertrouwen in mijn professionaliteit en wist ik dat ze me zouden aannemen. Vandaag de dag is het Theater in Milaan mijn thuis, ze geven me zekerheid, ik ben me bewust van het werk dat ik heb gedaan en ik weet dat ik nog steeds verder kan.

Odette/Odille beleeft een foute liefdesgeschiedenis. En zij?

Ik heb het geweldig met Federico, we hebben een geweldig liefdesverhaal. Toen ik in Duitsland woonde, volgde hij een doctoraat in Nederland om dichter bij mij te zijn. Toen ik hem ontmoette, begreep ik meteen dat hij de juiste man voor mij was, ook al voelde ik me in het begin verloren, te jong voor een definitieve relatie. We zijn al 15 jaar samen, dat maakt ons gelukkig.